Verschil Tussen Oppervlaktecamera's en Lijncamera's

Oppervlakte-scan camera's en lijnscan camera's hebben belangrijke verschillen in beeldvormingsprincipes, toepassingsscenario's, enz., zoals het volgende:

1. Kernverschillen: Beeldvormende structuur en methode

Vlakscancameras: De sensor is een tweedimensionaal vlak (vergelijkbaar met een matrix). Een volledig tweedimensionaal beeld kan direct worden vastgelegd met één belichting. Dagelijks gebruikte apparaten zoals mobiele telefoons en spiegelreflexcamera's behoren tot oppervlakte-scan camera's.

Lijndetectiecameras: De sensor is een lijn (ééndimensionale array). Het moet samenwerken met de beweging van het object of de camera (zoals de beweging van een transportband, camera-scanning) om beelden lijn voor lijn vast te leggen en deze vervolgens samen te voegen tot een tweedimensionaal beeld. Net zoals vloeren vegen met een bezem, waarmee het gehele oppervlak wordt bedekt door beweging.

2. Verschillen in toepasselijke scenario's

Vlakscancameras: Geschikt voor het filmen van stilstaande objecten of objecten met langzame beweging, zoals ID-foto's, visuele inspectie van stilstaande producten, dagelijkse fotografie, enz. Hun voordeel is eenvoudige bediening en snelle verkrijging van volledige beelden.

Lijndetectiecameras: Geschikt voor het filmen van grote oppervlakken en snelle bewegende objecten, zoals continue inspectie van stof en papier, wegen scannen, kwaliteitsinspectie van gedrukte producten, enzovoort. Hun voordeel is een hogere beeldresolutie en duidelijker detail in lange strook- of continue bewegingsscenario's.

3. D verschil in werking

Het kernverschil in het werkingprincipe tussen oppervlakte-scan camera's en lijnscan-camera's ligt in de sensorstructuur en beeldvormingsmethode, namelijk als volgt:

(1). Werkingsprincipe van oppervlakte-scan camera's

Sensorstructuur: De kern is een tweedimensionale oppervlakte-arraysensor (zoals CCD of CMOS), die bestaat uit talrijke pixels die een platte matrix vormen (vergelijkbaar met een raster).

Beeldvormingsproces: Wanneer de sluiter wordt geopend, belicht het licht het volledige area arraysensor via de lens tegelijkertijd. Elk pixel van de sensor ontvangt licht synchroon en zet dit om in elektrische signalen. Na verwerking wordt direct een volledige tweedimensionale afbeelding (inclusief breedte- en hoogtegegevens) gegenereerd.

Kenmerken: De verwerving van de volledige afbeelding kan worden voltooid met één enkele belichting, zonder afhankelijkheid van externe beweging, en is geschikt voor het vastleggen van stilstaande of langzaam bewegende objecten.

(2). Werkprincipe van lijnscancameras

Sensorstructuur: De kern is een eendimensionale lijnarraysensor, waarbij de pixels in een rechte lijn zijn gerangschikt (slechts bestaande uit één rij pixels).

Beeldvormingsproces: De lineaire arraysensor kan slechts beeldinformatie van één lijn tegelijk verzamelen (alleen breedtegegevens). Het moet vertrouwen op de uniforme beweging van het object (bijvoorbeeld aangedreven door een transportband) of de scansbeweging van de camera zelf, zodat de sensor lijnbeelden op verschillende posities lijn voor lijn kan verzamelen. Vervolgens worden deze continue lijnbeelden via software aan elkaar geplakt om uiteindelijk een volledig tweedimensionaal beeld te vormen (breedte + lengte, gevormd door beweging).

Kenmerken: Het werkt met externe beweging en is geschikt voor het maken van beelden van continue, high-speed of grote oppervlakken, en kan tijdens de beweging een hoge resolutie behouden.

4. Andere belangrijke verschillen

Resolutie en framerate: Lijncameras hebben meestal meer pixels in één richting en kunnen met hoge snelheid hoge-resolutie beelden maken; oppervlaktecameras hebben een flexibelere beeldfrequentie (aantal opnames per seconde), wat geschikt is voor het vastleggen van momentopnames.

Kosten en complexiteit: Lijnsenscamera's moeten worden uitgerust met bewegingsbesturingseenheden, waardoor het systeem complexer is en de kosten hoger zijn; oppervlaktesenscamera-systemen zijn eenvoudig en de kosten zijn relatief laag.